Homocysteïne


Ook wel bekend als
risicofactor hart- en herseninfarct en spontane abortus
Officiële naam
homocysteïne

Waarom deze test?

Om te onderzoeken of er bij anemie (bloedarmoede) een gebrek is aan foliumzuur, vitamine B12 of vit B6. Of om een vergrote kans op hart- of herseninfarct op te sporen.

Welk materiaal?

Bloed

Wat wordt er getest?

De test meet de hoeveelheid homocysteïne in het bloed. Homocysteïne is normaal gesproken in alle cellen aanwezig, maar slechts in geringe hoeveelheden. In gezonde cellen wordt homocysteïne snel omgezet in andere producten. Voor deze omzetting is actief foliumzuur nodig. Vitamine B12 en andere B vitamines zijn op hun beurt nodig om foliumzuur in zijn actieve vorm te houden.

Om homocysteïne laag te houden zijn foliumzuur, vitamine B12 en andere B-vitaminen noodzakelijk. We nemen deze stoffen op via de voeding (foliumzuur: vooral in groene bladgroente en graanproducten; Vitamine B6: in groente en fruit; Vitamine B12 in vlees, vis en gevogelte).

Bij gebrek aan foliumzuur en/of vitamine B, neemt de hoeveelheid homocysteïne toe. Ook kan de homocysteïne (sterk) verhoogd zijn door een erfelijk defect, waardoor een enzym dat betrokken is bij de afbraak van homocysteïne niet goed werkt. Deze afwijking wordt tegenwoordig bij alle pasgeborenen onderzocht via de hielprik.

Uit onderzoek blijkt dat een verhoogde hoeveelheid homocysteïne leidt tot een groter risico op een hart- of herseninfarct. Er zijn aanwijzingen dat de homocysteïnetest een betere test is om de kans op een hart- of herseninfarct te voorspellen dan cholesterol of een lipidenprofiel. Tot op heden is er echter nog geen directe relatie gelegd tussen de hoogte van homocysteïne en het krijgen van een hartinfarct. Wel zijn er sterke aanwijzingen voor de relatie tussen de hoogte van homocysteïne en overlevingskans bij een hart- of herseninfarct.

Hoe wordt het materiaal verkregen?

Een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd. Het kan zijn dat 12 uur van te voren niets gegeten en gedronken mag worden. Dit wordt van te voren verteld.

Wanneer wordt deze test gedaan?

De test wordt aangevraagd als de arts een gebrek aan foliumzuur of vitamine B12 vermoedt. Dit is soms het geval bij anemie, een tekort aan rode bloedcellen, waarbij de rode cellen een relatief groot volumen hebben.

De dokter vraagt ook vaak een homocysteïnetest aan voor vrouwen die bij herhaling een spontane abortus hebben gehad.

Sommige artsen vragen de homocysteïnetest aan voor patiënten die een hart- of herseninfarct (afsluiten bloedvat door een stolsel) hebben doorgemaakt om te onderzoeken of er een verhoogde kans is op een tweede infarct. Het nut van de homocysteïnebepaling voor deze toepassing is nog in onderzoek.Behandeling met foliumzuur zorgt voor een daling van homocysteïne, maar het is nog niet bekend of dit de kans op ontwikkeling van hart- en vaatziekten verkleint.

Wat betekent de uitslag?

Het normale homocysteïnegehalte in het bloed is voor mannen lager dan 16,4 micromol per liter (µmol/liter) en voor vrouwen lager dan 13,4 µmol/l.

Verhoogd:Een waarde boven de referentiewaarde is te hoog. Dit gehalte moet wel bepaald zijn wanneer iemand 12 uur lang niet gegeten of gedronken heeft.

Tot op heden is er nog geen directe relatie gelegd tussen de hoogte van de homocysteïne en het krijgen van een hartinfarct. Wel zijn er sterke aanwijzingen voor de relatie tussen de hoogte van homocysteïne en overlevingskans bij een hart- of herseninfarct.

Nog vragen?

De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.


Heeft u naar aanleiding van deze informatie nog een vraag?
Stel deze dan aan een klinisch chemicus.

Heeft u als KC naar aanleiding van deze informatie nog een aanvulling?
Geef deze dan door aan de webredactie.