CRP


Ook wel bekend als
C-reactief proteïne, C-reactive protein
Officiële naam
CRP

Waarom deze test?

De bepaling van CRP wordt uitgevoerd om de mogelijke aanwezigheid van een ontsteking of infectie aan te tonen of uit te sluiten, of om het resultaat van een behandeling van de ontsteking te volgen. Als test voor het risico op hart- en vaatziekten wordt een meer gevoelige bepaling van CRP gebruikt: hs-CRP (hs = high sensitive).

Vaak wordt ook nog de bloedbezinking aangevraagd voor dezelfde vraagstelling. Deze reageert minder snel en blijft vaak nog lang na de ziekte verhoogd.

Welk materiaal?

Bloed.

Wat wordt er getest?

De test meet de hoeveelheid C-reactief proteïne (CRP) in bloed. CRP is een eiwit dat gemaakt wordt in de lever. De lever brengt dit eiwit in de bloedstroom. Na het ontstaan van een ontsteking neemt de hoeveelheid CRP in het bloed binnen 6-8 uur uren flink toe. Daardoor is de bepaling van CRP waardevol bij het vaststellen van ontstekingen of om het effect van een medische behandeling (bijvoorbeeld ontstekingsremmer) te volgen. De toename van CRP in bloed is vaak al meetbaar voordat klinische symptomen van een ontsteking (pijn, koorts) merkbaar zijn. De concentratie van CRP kan wel met een factor 1000 stijgen als gevolg van de ontsteking. Als de ontsteking afneemt, kan de concentratie van CRP ook weer snel dalen. Daardoor is de test ook goed bruikbaar om herstel van de ziekte vast te stellen.

Hoe wordt het materiaal verkregen?

Een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd.

Wanneer wordt deze test gedaan?

De CRP-test wordt gebruikt om:

vast te stellen of er mogelijk ontstekingen, bijvoorbeeld in de buik, zijn meer inzicht te krijgen in ontstekingsziekten, bijvoorbeeld bij sommige vormen van reuma of autoimmuunziekten informatie te krijgen over de ernst van de ontsteking en over het succes van de behandeling

De bepaling van CRP wordt ook gebruikt om bij patiënten die geopereerd zijn te controleren of er een ontsteking (infectie) optreedt. De bedoeling daarvan is om eventuele bacteriële infecties die tijdens de ingreep of het herstel ontstaan tijdig op te sporen. De CRP-test is niet specifiek genoeg om een oorzaak van een ontsteking aan te tonen. Integendeel, CRP is een algemene signaalstof voor ontstekingen die de arts waarschuwt als aanvullend onderzoek naar oorzaak en behandeling nodig is.

Wat betekent de uitslag?

Bij gezonde mensen zonder ontstekingen is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 10 mg/l.

Verhoogd: Een verhoogde hoeveelheid CRP in het bloed of een stjjgende hoeveelheid CRP in het bloed na een aantal opeenvolgende metingen kan wijzen op een acute ontsteking. Het merendeel van de ontstekingen leidt tot CRP waarden boven 100 mg/l.

Verlaagd: Als het CRP-gehalte in het bloed daalt in een serie opeenvolgende metingen, wijst dat erop dat het beter gaat met de patiënt en dat de ernst van de ontsteking afneemt. Als de waarde daalt tot onder de 10 mg/l is er geen actieve ontsteking meer aanwezig.

Nog vragen?

De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.


Heeft u naar aanleiding van deze informatie nog een vraag?
Stel deze dan aan een klinisch chemicus.

Heeft u als KC naar aanleiding van deze informatie nog een aanvulling?
Geef deze dan door aan de webredactie.