Kwik


Ook wel bekend als
Hg, hydragyrum, kwikzilver
Officiële naam
kwik
Verwante testen

Waarom deze test?

Om een kwikvergiftiging op te sporen of om het effect van een behandeling van een kwikvergiftiging te volgen.

Welk materiaal?

Bloed of urine

Wat wordt er getest?

De test meet de hoeveelheid kwik in bloed of urine. Het lichaam heeft geen kwik nodig en de hoeveelheid in bloed of urine is laag. Kwik komt in heel lage hoeveelheden voor in onze leefomgeving en we nemen het op door inademing, via de huid of met het eten van bijvoorbeeld vis, dat relatief veel zware metalen bevat waaronder kwik.

Normaal gesproken is de kwikopname uit de omgeving zo gering dat het niet tot schade voor de gezondheid leidt. Acute (kort, grote hoeveelheid) of chronische (langdurig, lage hoeveelheid) blootstelling aan kwik kan echter leiden tot een kwikvergiftiging en ernstige gezondheidsproblemen.

Hoe wordt het materiaal verkregen?

Bloed:een buisje bloed wordt afgenomen uit een ader aan de binnenkant van de arm, meestal in de plooi van de elleboog. Om deze ader goed te kunnen zien en voelen wordt een stuwbandje strak om de bovenarm getrokken. In de ader wordt geprikt met een holle naald waardoor het bloed in het buisje wordt gezogen. De naald wordt maar één keer gebruikt en daarna vernietigd.

Urine:Na het opstaan moet de blaas eerst helemaal leeg worden geplast. Vanaf dat moment wordt alle urine 24 uur lang verzameld in een speciale fles, ook die van de nacht. Na 24 uur moet ook de laatste urine worden opgevangen. Begin- en eindtijd moeten worden genoteerd. Daarna wordt de fles zo snel mogelijk afgeleverd bij het laboratorium. De fles moet steeds in de koelkast worden bewaard. Alle informatie staat in een folder die wordt meegegeven.

Wanneer wordt deze test gedaan?

De dokter laat de kwiktest doen als iemand klachten heeft die passen bij een kwikvergiftiging.

Klachten bij een acute vergiftiging zijn:

brandend gevoel in mond en longen hoesten, problemen met ademhalen en zwaar gevoel op de borst minder plassen misselijkheid, overgeven en diarree versnelde hartslag.

Klachten bij een chronische vergiftiging zijn:

nierproblemen problemen met horen, proeven en ruiken slecht zicht, of tunnelvisie tintelen of trillen van armen en benen problemen met lopen geïrriteerdheid.

De dokter kan de kwiktest ook aanvragen om na te gaan of er ernstige gevolgen zijn als bekend is dat iemand blootgesteld is geweest aan kwik. Ook mensen die vanwege hun werk in aanraking komen met kwik worden regelmatig onderzocht.

Wat betekent de uitslag?

De referentiewaarde voor kwik in bloed is < 50 nmol/l (< 10 microgram/l).

Normaal:Een normale kwikwaarde betekent dat iemand, in ieder geval tijdens de periode van testen, niet blootgesteld geweest is aan teveel kwik.

Verhoogd:Een verhoogde kwikwaarde betekent dat iemand blootgesteld geweest is aan te veel kwik. Aan de hoogte is echter niet te zien aan hoeveel kwik iemand blootgesteld geweest is. Een acute kwikvergiftiging wordt behandeld door de patiënt veel water te laten drinken en te laten braken of de maag leeg te pompen.

Verlaagd:Een verlaagde kwikconcentratie is geen probleem. Het lichaam heeft namelijk geen kwik nodig.

Nog vragen?

De informatie over deze test komt van deskundigen uit het ziekenhuislaboratorium. Daar worden dagelijks vele honderden testen uitgevoerd. Laboratoriumspecialisten zorgen er voor dat dit op een veilige en juiste manier gebeurt. Zij adviseren de dokter bij afwijkende uitslagen en ingewikkelde problemen.


Heeft u naar aanleiding van deze informatie nog een vraag?
Stel deze dan aan een klinisch chemicus.

Heeft u als KC naar aanleiding van deze informatie nog een aanvulling?
Geef deze dan door aan de webredactie.